Matoke everyday keeps the doctor away!

Sorry lieve volgers dat we nu pas een blog uploaden! Het internet is hier, zoals te verwachten was, lang niet zo goed als in Kampala. We hebben geen internet meer in ons huisje, enkel op ‘onze wifispot’ voor het ziekenhuis. Bovendien is de kwaliteit hiervan echter ook niet altijd zo top. Maar goed genoeg gezeurd, tijd om jullie weer even bij te praten over onze avonturen de afgelopen twee weken! :) 

Nadat we onze ‘party week’, waarin onder andere Denise’s ouders en zus op bezoek zijn geweest en we op safari zijn geweest in Murchison, goed afgesloten hadden, vertrokken we die zaterdagmorgen al vroeg richting Ibanda. Dit was echter het plan ;) Omdat we niet zo veel zin hadden om met al onze bagage als gepakte ezels 7-8u met het openbaar vervoer te reizen, besloten we gebruik te maken van ‘uber’. Dit is een app waarmee je makkelijk een taxi kan regelen om je van de ene naar de andere bestemming te brengen. Toen we echter zaterdagmorgen in alle vroegte een taxi wilden bestellen, hadden we een klein detail over het hoofd gezien. Uber voorziet namelijk alleen maar taxiritten binnen het district van Kampala ;) We moeten toegeven dat dit eventjes voor wat lichte stress zorgde. Gelukkig hadden we al snel een oplossing gevonden! Walter, de tourgids waarbij we onze safari geboekt hadden, kende iemand die ons wel naar Ibanda zou willen brengen.

Vier uur later dan gepland konden we eindelijk vertrekken naar Ibanda. We zaten met z’n allen lekker dicht op elkaar in een koekendozen autootje en kregen onze bagage er maar net ingepropt. Toch was het veel comfortabeler dan reizen met het openbare vervoer! Janet, onze chauffeur, was super vriendelijk!  Ze heeft ons zelfs nog Fort Portal, haar geboorteplaats, laten zien.  Hier hebben we iets gegeten en gewandeld richting de kratermeren. Dit was nog een hele en vooral steile tocht! We kwamen erachter dat onze conditie ook niet meer is wat het geweest is ;) Vanaf de top konden we alle drie de kratermeren, gevormd door vulkanistische uitbarstingen, goed zien. Boven op de top werden we betoverd door het mooie uitzicht! De vele groene heuvels gaven ons echt het gevoel in de film ‘The sound of music’ rond te lopen.

Na een reis van 10u kwamen we eindelijk aan bij het ziekenhuis in Ibanda. Hier stonden de nonnetjes al op ons te wachten. We werden warm ontvangen, waarna we een korte rondleiding kregen in ons huisje. Hoewel het redelijk groot is, stelt het voor de rest niet zo veel voor. Er staan een paar stoelen, een tafel en een twee bedden in.  We hebben in vergelijking met Kampala nu wel een douche met stormend water, beetje jammer dat het nog wel steeds steenkoud is. Maar goed lekker verfrissend en bovendien zullen we dat die laatste vier weken ook nog wel overleven! We hoeven hier bovendien niet meer zelf te koken, we mogen namelijk mee-eten met de zusters. Hoewel dit natuurlijk heel handig is, is het eten laten we zeggen typisch Afrikaans. De variatie is meestal ver te zoeken, ’s middags en ’s avonds eten bestaat de maaltijd namelijk bijna altijd uit bonen, aardappel en rijst. Natuurlijk mogen de geplette bananen, of ‘matoke’ hoe de Afrikaantjes dat hier noemen, niet vergeten! Op zich smaken deze nog niet zo verkeerd, beetje jammer alleen dat we ze 3x per dag 7/7 moeten eten.

Onze eerste week hier op het plattenland is goed verlopen! We worden overal super vriendelijk ontvangen. Het is echt bewonderingswaardig hoe vriendelijk de mensen hier tegen ons zijn. We hebben deze week vooral op antenatal gewerkt. Hier worden de zwangere vrouwen opgevolgd. Zo hebben we onder andere al veel parameters (zoals bloeddruk, gewicht en temperatuur) kunnen nemen. Daarnaast hebben we hier ook al verschillende bloedafnames voor HIV screening kunnen doen. Het is wel confronterend hoeveel HIV positieve mensen hier zijn. Ook onze ‘palpatieskills’ zijn al veel verbeterd! We kunnen steeds beter de zwangerschapsduur en ligging van de baby bepalen. Ook het onderscheiden van een hoofd –of stuitligging gaat steeds beter! De overige dagen hebben we meegeholpen met het vaccineren van de pasgeborenen op de materniteit en zijn we op outreach geweest. Dit viel echter een beetje tegen. Door het slechte weer waren er maar vier baby’tjes om te wegen en vaccineren L Maar goed volgende week beter! Tot slot hebben we vrijdag een hele dag meegelopen op het operatiekwartier. Nadat we ons groen, lekker groot en vooral heel sexy pak hadden aangetrokken, konden we de operatiezaal betreden. Tijdens de eerste operatie mochten we al assisteren bij het hechten van een beenwond. Beetje genant alleen dat we allebei na een half uurtje de operatiezaal al moesten verlaten, omdat we toch niet zo lekker werden (nog zachtjes uitgedrukt ;) ). Eenmaal buiten en na wat gegeten te hebben, ging het gelukkig snel beter! Na onze korte ‘pauze’ besloten we er met volle moed weer aan te beginnen. We hebben allebei nog bij een keizersnede mogen assisteren. Ook hebben we mee mogen helpen bij een cervix (baarmoederhals) onderzoek en twee curettages. Kortom een super interessante en leerzame ervaring! Dit weekend vertrekken we op uitstap naar lake Buyonyi! Tot de volgende blog! :)